ನೋವು

ನೋವು ಸರ್ವಾಂತರ್ಯಾಮಿ. ಬುದ್ಧ ಹೇಳಿದ ಹಾಗೇ ಸಾವಿಲ್ಲದ ಮನೆ ಇರುವುದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೋ ಹಾಗೆಯೇ ನೋವಿಲ್ಲದ ಮನವೂ ಅಲಭ್ಯ. ಅಂತಹ ನೋವನ್ನು ಉಂಡ/ಉಣ್ಣುತ್ತಿರುವ  ಎಷ್ಟೋ  ಮನಗಳಿಗೆ ಈ ಕವನದ ಅರ್ಪಣೆ. 

ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಂತೆ, ಎಲ್ಲೆ ಇರದಂತೆ ಹಬ್ಬಿಕೊಂಡಿದೆ ನೋವು
ಸೂರ್ಯರಶ್ಮಿ ಕಾಣದಲ್ಲೂ, ಕವಿಯ ಪ್ರಜ್ಞೆ ನೋಡದಲ್ಲೂ
ವಾಯುವೇ ಉಸಿರುಗಟ್ಟುವಲ್ಲೂ, ನೀರಪಸೆ ಮುಟ್ಟದಲ್ಲೂ
ಭೌತ ಮಾತ್ರಕೆ ವ್ಯಾಪ್ತಿಮಿತಿಯ ಹಂಗಲ್ಲದೇ ಭಾವಕುಂಟೇ

ಊರ ಹೊರಗಿನ ಹೆಬ್ಬಲಸಿನ ಮರಕೆ ಗೊತ್ತು; ಭಗ್ನಪ್ರೇಮದ ನೋವು
ಗೆಳೆಯರಾಗೇ ಉಳಿದು ಹೋಗುವ ಭಯದಿ ಪ್ರೇಮ ನಿವೇದಿಸಿ
ಒಂದು ಉತ್ತರವೂ ಸಿಗದೇ ನರಳಿ, ಇದ್ದ ಸ್ನೇಹವೂ ಮರೆಯಾಗಿ
ತಿರುತಿರುಗಿ ಬಿಕ್ಕಿದ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬನ ಮನದಾಳದ ವೇದನೆ||೧||  

ಹೆರಿಗೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಗೊತ್ತು; ಜೀವಸೃಷ್ಟಿಯ ಕಾರ್ಪಣ್ಯ
ಮೂಲ ತಿಳಿಯದ ನೋವೇ, ಭಾವವಾಗಿ ಹೊಸ ಜೀವಕೆ ತಾವಾಗಿ
ಬರಿಮಾಂಸ ಮುದ್ದೆಯೊಂದು ತಾಯಿಯೊಬ್ಬಳಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿತೆಂದರೂ
ಅಮ್ಮ ಮಗುವನ್ನು ಜೋಡಿಸಿತೆಂದರೂ ಪಟ್ಟ ನೋವಿಗೆ ಸಮವೇ||೨||

ಕಟುಕನ ಮನೆಯ ಗೂಟಕೆ ಗೊತ್ತು; ಪ್ರಾಣಹರಣವ ನೋಡುವ ವ್ಯಥೆ
ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಹೇಳಲಾಗದ, ಹೇಳಿದರೂ ಉಳಿಯದ ಅಸಹಾಯಕತೆ
ರಕ್ತದೋಕುಳಿಗಾ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಮೂಕವಾಗಿ, ಕಣ್ಣಮುಚ್ಚಿ, ಹಲ್ಲು ಕಚ್ಚಿ
ಯಾವ ನೋವು ಹೆಚ್ಚೋ, ಯಾರ ಭಾವ ಹೆಚ್ಚೋ ದೇವಬಲ್ಲನು ||೩||