ಸಖಿ ಒಮ್ಮೆ ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊ

ಸಖಿ ಒಮ್ಮೆ ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊ, ಜೀತಕ್ಕಿರುವೆ ನಿನ್ನ ಬಳಿ, ಕಡೆಯ ಉಸಿರಿನವರೆಗೂ|
ನೀನಿರದ ಎದೆಯಿದು ದೇವನಿರದ ಗುಡಿಯದು , ಏನಿದೆ ಅಲ್ಲಿ ಜೀವಾತ್ಮ ತಾನಿರದೆ|ಪ||

ನೀನಿರುವಲ್ಲಿಯೇ ಭೂಮಿ ತಾ ಚಿಗುರಿ ಅರಳಿರೆ, ಸ್ವರ್ಗದ ಹಂಗು ನನಗದು ಏಕೆ?
ನಿನ್ನದೊಂದು ನೆನಪ ಹನಿಯಿಂದಲೇ ಚಿರಾಯುವಾಗಿರಲು ಅಮೃತ ಬೇರೆ ಬೇಕೆ?
ಸೋಲು ಗೆಲುವೆಲ್ಲ ನಿನ್ನಿರುವಿನಿಂದರಲೇ ನಿರ್ಧಾರವಾಗಿರೆ ಬೇರೆ ಖುಷಿಗರ್ಥವಿದೆಯೇ?

ನೆನಪ ತುಂಬ ನಿನ್ನ ರಾಜ್ಯವೇ ವ್ಯಾಪಿಸರಲು ಮರೆವು ಹೆಚ್ಚಿರುವುದು ಅಚ್ಚರಿಯೇ?||೧||

ನಿನ್ನ ಕನಸದು ಸುರುವಾದ ಮೇಲೆ, ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಆಸೆಗಳು ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿದ್ದು ವಿಶೇಷವೇ?
ಚಿತ್ತಭಿತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿಸಿರೆ ನೀ ಮಳೆಬಿಲ್ಲ, ಬಿಳಿಯ ಬೆಳಕು ತಾ ವರ್ಣಹೀನವಲ್ಲವೇ?
ನೀನೊಮ್ಮೆ ನಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ನಾನಂದತುಂದಲಿತ; ಜನ ನನಗೆ ಮರುಳೆಂದರೆ ನನಗೇನು!
ನಿನ್ನ ಹೆಸರೆ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಿರೆ, ಕಿವುಡನೆನಿಸಿಕೊಂಬಲು ನಾ ಹಿಂಜರಿವನೇ||೨||

ನೀನಿಲ್ಲದ ಬದುಕು ಅದು ಬದುಕೇ ಬರಡು ಹಾಡು ನಾನು ಬದುಕಲಿ ಏಕೆ? ಹೇಗೆ?
ಅಗಾಧ ಮಾನಸವೇ ಚಿಕ್ಕದೆನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತೇ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಪ್ರೀತಿಯ ವೈಶಾಲ್ಯಕೆ!
ಉಸಿರೆಂದರೂ ನೀನೇ, ನಿಟ್ಟುಸಿರಾದರೂ ನೀನೇ, ಏನಾದರೂ, ಆಗದೇ ಹೋದರೂ.
ಜಗದೇಳು ವೈಚಿತ್ರ್ಯಗಳಿಗೆ ಮೀರಿದ ವಿಸ್ಮಯ ನೀ, ನಿನಗೊಂದು ಹೋಲಿಕೆ ಕೊಡಬಹುದೇ||೩||